düşünüyorum da, dünyada büyüyen ne varsa
Arzularım kaldı bir Arap atta
Mende Mecnun’dan füzun aşıklık istidadı var
ışığın karanlığı yardığı yerde,
teslimiyet fışkırır ruhtan,
açılır bir bir perdeler,
aklın bir gözü kör olur,
hayra alamet bir nur kalbe dolar,
Ve geri akar artık zaman.
Ali Özdemir
Çile-i Aşk
Tekke halsiz, medrese sözsüz yaşamaz
Yalancı dünyaya konup göçenler
Güzel Şah’ım çok yerlerden görünür
Ağacın eyisi özünden olur
Her gözün takıldığı o bir içim su yüzü
Olamıyorsan Mecnun Leyla’dan ırak
Ey biçare gönlüm! Şu gülizarda yalnız başına açan gülsün ama hala mağrur hala kibirlisin.
Ali Özdemir
Çile-i Aşk
Alman filozof ve yazar. “Ebedi dönüş”, “Amor fati”, “Güç istenci” ve “Üst-insan” kavramlarını felsefe dünyasına kazandırmıştır. Çoğu edebiyat çevresince, Avrupanın en büyük yazarı olarak kabul edilmektedir. Yazdığı eserler zamana meydan okumuş ve 21. yüzyıl dahil tüm zamanların en fazla alıntı yapılan filozofu Friedrich Wilhelm Nietzsche olmuştur. “Thus Spoke Zarathustra”(Böyle Buyurdu Zerdüşt), “Ecce Homo”, “Die Geburt der Tragödie aus dem Geiste der Musik” (Müziğin Ruhundan Tragedyanın Doğuşu), “The Twilight of the Idol”s (Putların Alacakaranlığı) önemli eserlerindendir. Continue reading…
Giderim ben yol sıra yavlak uzanmış bir ağaç
Ey Sevgili! Gönül toprağıma düştüğün andan itibaren, gözlerimdeki en saf yağmurlarla suladım, büyüttüm seni. Sen ki bahçemin tek çiçeği, tek gülüydün. Sonra birden açtın gönlümde, öyle güzel bir rengin vardı ki doğadaki bütün çiçeklere ve hatta alemdeki her şeye sen veriyordun rengini. Diyar-ı gönlümün yegane çiçeği. Öyle güzel kokuyordun ki, o kokuyu aldığım günden bu yana bir divane gibi gezmekteyim. Ey Diyar-ı Aşk! Neden gittin? Neden bıraktın gönlümde açmayı? Sensiz gönül toprağımın çölden farkı yok. Geceleri çöl ayazında, gündüzleri çöl sıcağında kavruluyorum.
