Haziran 10, 2012

Aleksandr Sergeyeviç Puşkin Bulut Şiiri

Dinmiş tufanın son bulutu
Bir sen gezinirsin açık mavi gökte
Senindir, kimsesiz, neşesiz gölge
Sevinç dolu günü, bir tek sen üzersin
Az önce çepeçevrede sarmıştın gökyüzünü,
Şimşek de seni sarıverdi dehşetle
Sen ise saçtın gizemli gürlemeni
Ve açgözlü toprağa yağmur içirdin
Yeter, defol! İşin bitti artık Continue reading…