Johann Wolfgang Von Goethe Hasret Şiiri

Kalbimi hoplatan da ne
Nedir beni dışarı çeken
Çevirip de sıkarak
Evden itip yuvadan eden
Aynı ta oradaki bulut
Kayalardan sıvışır gibi
Göç etmek istiyorum
Varmak ve kalmak bengi
Aha salkıyor kargalar
Dostane uçuşlarıyla;
Karışıyorum aralarına

Ve takılıyorum alaya
Ve dağları taşları
Beraber kanatlıyoruz
Oysa aşağıda bulunuyor
Arıyorum onu sonsuz
Şimdi gelirken değiştiriyor
Bense acele etmekteyim
Kuş gibi öterken
Çalımsı ormana ermeliyim.
O bekledi ve dinledi
Ve gülümsedi kendine
Nede çok tatlı öter ya
Ki sadece sade bana
Batarken güneş altınlıyor tepeleri
Anımsayan güzel, bırakıyor geçeni
Çınarın kıyısında salınıyor çayırlardan ileri
Ve gitgide kararıyor dolanıyor tanyeri
Birden uyanıyorum nurla, parlayan bir yıldızım
Ne ışıldar yukarda, çok yakın ufuklarda
Ve sende hayretle O yananı gördüysen
Bakarsın kaymışımdır ayaklarına
Yalnızca kapanmış, umutluyumdur.
Johann Wolfgang Von Goethe

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir