Yola koyuldum ama, ilerlemek ne de zor
Şu yorucu yol var ya, ben sonuna vararak
Rahata kavuşmayı umarken, şöyle diyor
Sen ne kadar gidersen dostun o kadar ırak
Beni götüren hayvan, üzüntümün yorgunu
Güçbela yürür benim dert yükümü taşırken
Zavallı, bir sezgiyle öğrenmiş sanki şunu
Binicisi hız sevmez senden uzaklaşırken
Kanlı mahmuzum bile onu öne süremez
Sağrısını öfkeyle bazen dürtükleyince
Yalnız inilder de, başka yanıt veremez
O, derisini deşen mahmuzdan keskin bence
Çünkü o inleyişten şu doğuyor kafamda
Benim derdim önümde, sevincimse arkamda. William Shakespeare
Yola koyuldum ama, ilerlemek ne de zor