Ahmed Arif Ay Karanlık İsimli Şiiri

Maviye
Maviye çalar gözlerin,
Yangın mavisine
Rüzgarda asi,
Körsem,
Senden gayrısına yoksam,
Bozuksam,
Can benim, düş benim,
Ellere nesi?
Hadi gel,
Ay karanlık…

İtten aç,
Yılandan çıplak,
Vurgun ve bela
Gelip durmuşsam kapına
Var mı ki doymazlığım?
İlle de ille
Sevmelerim,
Sevmelerim gibisi?
Oturmuş yazıcılar
Fermanım yazar
N’olur gel,
Ay karanlık…
Dört yanım puşt zulası,
Dost yüzlü,
Dost gülücüklü
Cıgaramdan yanar.
Alnım öperler,
Suskun, hayın, çıyansı.
Dört yanım puşt zulası,
Dönerim dönerim çıkmaz.
En leylim gecede ölesim tutmuş,
Etme gel,
Ay karanlık…
Ahmed Arif

Ahmed Arif Ay Karanlık İsimli Şiiri” için bir yorum

  • 05.08.2012 tarihinde, saat 03:10
    Permalink

    “…Çiçekdağı kıtlık, kıran
    Gül açmaz, çağla dökmez
    Şahmurat Suyu kan akar
    Ve ben şairim
    Namus işçisiyim yani
    Yürek işçisi
    Korkusuz, pazarlıksız…

    …Düşün, uzay çağında bir ayağımız
    Ham çarık, kıl çorapta olsa da biri
    Düşün, olasılık, atom fiziği
    Ve bizi biz eden amansız sevda

    Atıp bir kıyıya iki zamanı
    Yarının çocukları, gülleri için
    Her birinin ayva tüyü, çilleri için
    Koymuş postasını
    Görmüş restini…
    He canım,
    Sen getir üstünü..!”

    Yanıtla

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir