Tükendi gençliğim karanlıklardaÇılgın fırtınalarda ve yağmurlarda
Güneş bazan açtı, kapandı derhal
Bahtımın yazgısı karanlıklarda
Öyle harap ettiler ki gönül bahçemi
Dallar hep kırıldı, yapraklar yerde
Kuytularda birkaç meyvesi kaldı
İşte ulaştım güz aylarına
Fikirler sararmış yapraklar gibi
Kullanmalı artık her bir aleti
Küreği, tırmığı ve ötekileri
Düzeltip onarmak için yeniden
Bahçemdeki bütün harap yerleri
Suların basıp da oyup açtığı
Kocaman çukurları mezarlar gibi
Hayal ettiğim yeni çiçekler
Acaba bulurlar mı kimbilir
Ardıç kuşlarının bulduğu gibi
Güç alabilecekleri her bir gıdayı
Gizemli gıdayı, özlü gıdayı
Bu sulak topraklarda. Bu hoş havada
Ey acı! Ey acı! Yiyip bitiriyor hayatı zaman
Ve yüreğimizi kemiren düşman
Bu anlaşılmaz, bu garip düşman
Büyüyüp güçleniyor kanlarımızla
Durmadan kaybettiğimiz kanlarımızla.
Charles Baudelaire