Musiki, her şeyden önce musikiOnun için tekli mısradan şaşma
Kıvrak olur, erir havada sanki
Ağır aksak söylenişe yanaşma
Kelime seçerken de meydan senin
Bile bile bir nebze aldanmalı
Dumanlısı güzeldir türkülerin
Öyle hem seçik olsun hem kapalı
Güzel gözler tül ardında görünsün
Gün ışığı titremeli şiirinde
Ak yıldızlar maviliğe bürünsün
Ilgıt ılgıt sonbahar göklerinde
Ara rengin peşindeyiz çünkü biz
Rengin değil, ara rengin sadece
Ancak öyle sarmaş dolaş ederiz
Kavalı boruyla, rüyayı düşle
Nükte belâsından kurtulmaya bak
Acı zeka, sulu gülüş neyine
İşe karıştı mı bu cins sarmısak
Maviliğin yaş dolar gözlerine
Tut belağati boğazından sustur
El değmişken bir zahmete daha gir
Kafiyenin ağzına da bir gem vur
Bırakırsan neler yapmaz kim bilir
Nedir bu kafiyeden çektiğimiz
Hangi çocuk, hangi deli
Sarmış başımıza bu meymenetsiz
Bu kof sesler çıkaran kalp inciyi
Hep musiki, biraz daha musiki
Havalanan bir şey olmalı mısra
Deli bir gönülden kalkıp gitmeli
Başka göklere, başka sevdalara
Dağılıp tozu sabah rüzgarına
Mısraların alsın başını gitsin
Kekik, nane kokaraktan, dört yana
Üst tarafı edebiyat bu işin.
Paul Verlaine