Yıldızların vurduğu durgun, karanlık suda Beyaz Ofelya, büyük, beyaz bir zambak gibi Gelin esvapları içinde dalgalanmada Uzak ormanda yerlilerin gürültüleri Mahzun Ofelya, beyaz bir tayf gibi, yıllardır Dolaşır bu siyah nehrin suları içinde Deliliği içinde bir şarkı mırıldanır Bir çocukluk şarkısı, akşam serinliğinde Rüzgar göğsünü öper ve açar yaprak yaprakSularda ağır ağır savrulan etekleri Söğütler omuzlarına sarkar ağlaşarak Hulyalı alnına eğilir su çiçekleri Dört bir yanına üzgün nilüferler dizilir Uykudaki bir ağaç uyanır, zaman zaman Bir yuvadan küçük bir kanat sesi yükselir Sihirli bir şarkı gelir altın yıldızlardanArthur Rimbaud
Yıldızların vurduğu durgun, karanlık suda