Gözümü yumup ta açınca erişti altmış
Bel bağlayıp ben eylemedim bir iyi iş
Gece gündüz gamsız yürüdüm ben, yaz ve kış
Bir ve Var’ım, cemalini görür müyüm
Altmış birde pişmanım günahımdan
Ey dostlar, çok korkuyorum İlah’ımdan
Candan geçip kurtuluş dileyim Allah’ımdan
Bir ve Var’ım, cemalini görür müyüm
Altmış iki yaşta Allah ışık saldı
Baştan ayağa gafletlerim yok eyledi
Canım, gönlüm, aklım, şuurum “Allah!” dedi
Bir ve Var’ım, cemalini görür müyüm
Altmış üçte çağrı geldi; “Kul yere gir
Hem canınım, cananınım, canını ver
Hu kılıcını ele alıp nefsini kır
Bir ve Var’ım, cemalini görür müyüm
Kul Hoca Ahmed, nefsi teptim, nefsi teptim
Ondan sonra cananımı arayıp buldum
Ölmeden önce can vermenin derdini çektim
Bir ve Var’ım, cemalini görür müyüm
Hoca Ahmet Yesevi
Divanı Hikmet
7. Hikmet