Mehtap Karakaya Kuyu İsimli Şiiri

Durmuyor yürekte durduğu gibi
Dökünce kaleme hislerimi
Umudum sönüyor yavaş yavaş
Düşmüşüm kuyuya Yusuf misali
Yalnızlık hüküm sürmede yine
Ve yıldızsız gece
Hangi dala uzatsam elimi
Kırılıveriyor boyluyorum en dibi
Hakimin kalem kırması gibiGönlün gönlü kırması
Birinde beden ölüyor
Diğerinde yüreğimdeki

Mehtap Karakaya
Gümüşservi

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir