Bazen acı dinmez, bazen de yağmurSevgilim gülümse, her şey unutulur
Suskunuz bu akşam üstüHasrete yanmışız, neylersin
Bir gün, bu mahzun sevdadan geriye
Kalırsa, sadece o hüzün kalır
Sen de anladın ki yapayalnızız
Buluşmamız yasak
Görüşmemiz uzak
Devrilmiş kadehler gibi, dönüyor başımız
Neylersin
Ah güzelim
İncinmiş bir sesi vardır yağmurun
Yanaklarına vurduğunda hissedersin
Ve bir veda sözcüğü, saçlarına
Titreyen bir öpücükle dokunduğunda
Bu anı dondurmaya yetmez nefesin
Bir film sahnesi gibi
Akar gider ayrılık
Neylersin
Biz zaten hiçbir romanda
Kendi hayatımıza rastlamadık
Bütün şarkılar bizi yanlış anlatmıştı
Ve bitin bulmacalar yarım bırakılmıştı
Tenha sokaklarda üşüyüp durdu sırtımız
Oysa, tuttuğumuz balıkları bile
Yeniden denize bağışlamıştık
Biz, hayata dair
Hiçbir yanlış yapmamıştık
Neylersin
Biz bu sonucu hak etmedik
Hayır etmedik
Ömrümüz bu talana layık değildi
Bazen acı vurdu, bazen de yağmur
Hiç gülmedi yüzümüz
Hiç büyümedi gülümüz
Bizi yalnızca akşamlar kucakladı
Biliyorsun
Sabaha çıkmayan bir yoldu yürüdüğümüz
Bir gün, bu öykünün sonuna gelince
Ansızın desem ki: hoşça kal canım
Unutursun
Mecburen unutursun
Yıldızlar söner, bu aşk da biter
Bazı gün hatırlayınca, sessizce ağlarız
Neylersin
Ah bebeğim, ah
Kekremsi bir tadı vardır gözyaşının
Dudaklarına sızınca fark edersin
İçindeki vurgun aşklar mezarlığında
Ayrılık, ölümden üste yazılınca
Gideni durdurmaya yetişmez sesin
Bir inme gibi
Dolanır bedeninde pişmanlıklar
Neylersin
Biz zaten hiçbir sinemaya
Tam vaktinde yetişemedik
Bütün vapurlar bizden önce kalkmıştı
Ve bütün biletler biz gelmeden satılmıştı
Boşuna telaşlarda yorduk günlerimizi
Oysa Nuh’un gemisinde bile
Bize yer kalmamıştı
Ve hiçbir mutluluğa adımız kaydolmamıştı
Neylersin
Biz bu aşkı sürdüremezdik
İnan, sürdüremezdik
Kalbimiz bu heyecana müsait değildi
Bize hep acılar kaldı, bize hep yağmur
Unutmasan bile artık
Unutur gibi yapacaksın
Ve buruşturup buruşturup attığım kağıtlarda
Hiç bitiremediğim
Bir şiir olarak kalacaksın Yusuf Hayaloğlu