ver elini
bir adaya gidelim
yanımıza o üç şeyi almadan
iki tekil şahıs olarak kalalım
üçüncü şahıslardan ırak
ver elini
bir dağa çıkalım
alalım karşımıza evreni
gidiyorlar
ellerinde bavullar terkediyorlar
bavullar ki hormonlu
gidiyorlar
önlerinde yollar terkediyorlar
yollar ki uzun
gidiyorlar
iskelet yığını insanlar
yollar ve yıllar bitiyorlar
ikinci harflerine inat
ne kadar da çok benziyorlar. Ahmet Çıklaşahin
zihinsel süreçlerim
örülü bir ağ oluşturdu kafatasımda
şüpheli bakışlar mesken edinmişti gözlerimi
duygularım ortası görülmeyen bir köprüydü
ve ben o köprünün ortasındaydım
düşüyordum mantıksız serüvenlerin yaşandığı şehirlere
anladım
ne bu şehir nede başkası
dindiremezdi sahile vuran dalgalarımı
hayatımız sıcak bir çaya atılan
tatlı bir şekerin acı sonu gibi
erimek ve erirken
hissettirmek etkimizi
hayatımız solmaya hazırlanan
yaprakların mahcup hali gibi
solmak
yeniden yeşermek ümidiyle
yummak gözlerini kısa bir süre. Ahmet Çıklaşahin
ver elini
