Olmasa mektubun
Yazdıkların olmasa
Kim inanırdı
Senle ayrıldığımıza
Sanma unutulur
Kalp ağrısı zamanla
Her şeyi unutarak
Yaşanır sanma
Neydi bir arada tutan şey ikimizi
Birleştiren neydi ellerimizi
Artmasını isteriz en güzel varlıkların
Güzelliğin gül yüzü solmasın diye asla
Bir güzel, yaşlanıp da göçünce bugün yarın
Anısı yaşar yine körpecik yavrusuyla
Ama can yoldaşındır kendi parlak gözlerin
Kendi ateşin besler ruhunun alevini
Kıtlığa çevirirsin bolluğunu her yerin
Kendi düşmanın gibi, ezersin can evini