Paros mermeri gibi güzel ak kollarıyla
Ağaçlara tırmanır, dalları eğerdi
Yapraklar ince ince ürperirdi rüzgarda
Ak gerdanı güneşle, gölgeyle dalga dalga
Al meyvaya uzanırdı incecik parmakları
Kirazların her biri bir ateş damlasıydı
Ardısıra çıkardım; bacağını açarken
Tutuşan gözlerime usulca ‘susun! ‘ derdi
Sonra şarkı söylerdi
Bazen ak dişlerinde türkü yerine meyva
Tıpkı o güzel erden, o yabanıl Diana
O güzelim ağzıyla kiraz sunardı bana
Dudağımda, konarken, bir sevda gülücüğü
Düşürürdüm kirazı, alırdım öpücüğü. Victor Hugo
Paros mermeri gibi güzel ak kollarıyla