Mecnunum Leylamı gördüm
Bir kerece baktı geçti
Ne sordum nede söyledi
Kaşlarını yıktı geçti
Soramadım bir çift sözü
Aymıydı günmüydü yüzü
Sandım ki zühre yıldızı
Mende Mecnun’dan füzun aşıklık istidadı var
Aşık-i sadık menem Mecnun’un ancak adı var
N’ola kan tökmekde mahir ola çeşmüm merdümü
Nutfe-i kabildürür gamzen kimi üstadı var
Kıl tefahur kim senün her var men tek aşıkun
Leyli’nin Mecnun’u Şirin’ün eger Ferhad’ı var
Ehl-i temkinem meni benzetme ey gül bülbüle
Derde yoh sabrı anun her lahza min feryadı var
Öyle bed-halem ki ahvalüm görende şad olur
Her kimün kim devr cevrinden dil-i na-şadı var
Gezme ey gönlüm kuşu gafil feza-yı ışkda
İncecikten bir kar yağar
