Küfeyi Atma BabaÇin’in kırsal kesiminde yaşam savaşı veren küçük bir aile vardı. Dede, baba, anne ve çocuktan oluşan bu küçük aile oldukça sıkıntı çekiyordu. Fakirlik babanın canına tak etmişti. Bu sıkıntıları hafifletmek için her gün kendince çareler arıyordu. Bir gün baba, yılların verdiği yorgunlukla bir köşede oturmaktan ve başka bir işe yaramayan dedeyi, bir pazar küfesine koyarak nehre doğru yola çıktı. Nehrin kenarında arkadaşlarıyla oynayan çocuk, babasına ne yaptığı sordu. Baba çocuğa “Dedenin bize yük olmaktan başka yaptığı bir şey yok. Onu bu küfe ile beraber nehre atmaya karar verdim” dedi. Çocuk heyecanlanarak babasına atıldı. “Aman baba, küfeyi atma. Çünkü bir gün gelir sen de yaşlanırsan eğer o küfe lazım olur bana.
Küfeyi Atma Baba
Çin’in kırsal kesiminde yaşam savaşı veren küçük bir aile vardı. Dede, baba, anne ve çocuktan oluşan bu küçük aile oldukça sıkıntı çekiyordu. Fakirlik babanın canına tak etmişti. Bu sıkıntıları hafifletmek için her gün kendince çareler arıyordu. Bir gün baba, yılların verdiği yorgunlukla bir köşede oturmaktan ve başka bir işe yaramayan dedeyi, bir pazar küfesine koyarak nehre doğru yola çıktı. Nehrin kenarında arkadaşlarıyla oynayan çocuk, babasına ne yaptığı sordu. Baba çocuğa “Dedenin bize yük olmaktan başka yaptığı bir şey yok. Onu bu küfe ile beraber nehre atmaya karar verdim” dedi. Çocuk heyecanlanarak babasına atıldı. “Aman baba, küfeyi atma. Çünkü bir gün gelir sen de yaşlanırsan eğer o küfe lazım olur bana.