Aklından sonsuz yazgı çıkmayan mutlu adam
Uyanıyor şafakta, ruhu hep düş içinde
Elinde kutsal kitabı, dualar dilinde
Duasını ederken başlıyor gün doğmaya
Güneş hem göğe doğuyor, hem onun ruhuna
Solgun ışıkta beliriveriyor eşyalar
Eşyalarla birlikte ruhunda başka şeyler
Ondan başka herkes uykuda, böyle sanıyor
Esrik bir mutluluğun huzuruna varıyor
Oysa arkasında güler yüzlü melekler var
Kitabın üzerine eğilmiş bakıyorlar. Victor Hugo
Aklından sonsuz yazgı çıkmayan mutlu adam