Pablo Neruda Atlar İsimli Şiiri
Berlin’deydim, kıştı Işık
Işıksızdı, gökyüzü yoktu gökyüzünde
Havanın aklığı ıslak bir ekmek gibi
Ve penceremden boş bir sirk
Kışın dişleriyle kemirilmiş
Ansızın bir adamın yedeğinde
On at göründü sislerin içinden
Çıkarken titremediler, ateş gibi
O saate kadar bomboş olan
Evreni doldurdular gözlerimde